Κτήρια που στέκουν ακρωτηριασμένα, μισά, τόσο διαφορετικά απ' ότι τα οραματίστηκαν και έχτισαν οι δημιουργοί τους.
Όσο λυπηρή είναι η κατάργηση της ιστορίας αυτής της πόλης μέσω των κατεδαφίσεων, άλλο τόσο είναι και μέσω της παραποίησης της αρχιτεκτονικής δημιουργίας. Ζενέτος, Κωνσταντινίδης, Τσίλλερ, είναι μερικοί από τους παθόντες. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι δικά τους κτήρια ακρωτηριάστηκαν.
Λόγω τη θέσης των κτηρίων αλλά και των δημιουργών τους; Ίσως.
Πως θα μας φαίνονταν, αλήθεια, η έκθεση μισού πίνακα του Τσαρούχη, η ακρόαση μισού τραγουδιού του Χατζηδάκη, ή το διάβασμα μισού ποιήματος του Καβάφη; Άλλη μια Ελληνική "πρωτιά", για την οποία ελάχιστα λέγονται ή γράφονται αφού προφανώς η ποιότητα του δομημένου χώρου είναι δευτερεύουσας σημασίας για το μέσο Έλληνα.
Όσο λυπηρή είναι η κατάργηση της ιστορίας αυτής της πόλης μέσω των κατεδαφίσεων, άλλο τόσο είναι και μέσω της παραποίησης της αρχιτεκτονικής δημιουργίας. Ζενέτος, Κωνσταντινίδης, Τσίλλερ, είναι μερικοί από τους παθόντες. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι δικά τους κτήρια ακρωτηριάστηκαν.
Λόγω τη θέσης των κτηρίων αλλά και των δημιουργών τους; Ίσως.
Πως θα μας φαίνονταν, αλήθεια, η έκθεση μισού πίνακα του Τσαρούχη, η ακρόαση μισού τραγουδιού του Χατζηδάκη, ή το διάβασμα μισού ποιήματος του Καβάφη; Άλλη μια Ελληνική "πρωτιά", για την οποία ελάχιστα λέγονται ή γράφονται αφού προφανώς η ποιότητα του δομημένου χώρου είναι δευτερεύουσας σημασίας για το μέσο Έλληνα.
E. Ziller, πολυκατοικία Πεσμαζόγλου, Βασιλίσσης Σοφίας 4 & Ηρώδου Αττικού (+1964)
Τ. Ζενέτος-κτήριο Φιξ (+1994)
Οι ημερομηνίες σε παρένθεση αναφέρονται στο χρόνο ακρωτηριασμού του κτηρίου.
Μερικούς μήνες μετά (28.02.2011) μια προσθήκη για το κτήριο του Ziller, της φωτογραφίας, παρμένη από το "Εμπειρίες & Περιστατικά" του Άρη Κωνσταντινίδη (Τόμος Ι-σελ. 129).
Σύμφωνα με την περιγραφή του ΑΚ, το νούμερο 2 (Βασ. Σοφίας και Ηρώδου του Αττικού), ιδιοκτησία του Στέφανου Πεσμαζόγλου θείου της Ναταλίας Μελά, είχε κτισθεί από τον Τσίλλερ, ενώ το ακίνητο της Βας. Σοφίας 4 (όμορο) ήταν ξεχωριστή ιδιοκτησία, του Ιωάννη Πεσμαζόγλου (και εν συνεχεία της κόρης του Αλεξάνδρας Μελά, μητέρα της Ναταλίας). Το κτήριο του αριθμού 4 κτίσθηκε μεταγενέστερα από τον Ν. Μπαλάνο (τον αναστηλωτή της Ακρόπολης), ο οποίος κράτησε την όψη του νέου κτίσματος όμοια με αυτή του κτηρίου του Ziller. Στην αυλή του Νο. 4 είχε το εργαστήρι της η Ν. Μελά.
