1 Mar 2011

Κτήρια τρίτης ηλικίας


Προς τα τέλη του προηγούμενου Αυγούστου ανακοινώθηκε ο χαρακτηρισμός ως διατηρητέων 51 κατοικιών στην περιοχή του Μεταξουργείου, από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Ελπιδοφόρο μήνυμα αν σκεφτεί κανείς ότι το ενδιαφέρον όλων είναι στραμμένο στα οικονομικά μέτρα και το ΔΝΤ, σα να σταμάτησε η ζωή στον τόπο σε κάθε άλλο τομέα.
Το κτήριο όμως, είτε εκληφθεί ως έργο τέχνης είτε ως ένα απλό χρηστικό αντικείμενο-δοχείο ζωής- αποτελείται από υλικά στοιχεία τα οποία υπόκεινται στη φθορά του χρόνου και των φυσικών δράσεων και φαινομένων. Ως εκ τούτου ένα νέο ερώτημα αναδύεται επίκαιρο και θα τολμούσαμε να πούμε, αμείλικτο. Αυτό της γήρανσης και του κύκλου ζωής των κτηρίων.

Μεγάλο ποσοστό των κατοικημένων κτηρίων της Αθήνας τα οποία οικοδομήθηκαν από τη δεκαετία του ’30 κι εντεύθεν, υφίστανται έως σήμερα χωρίς ουσιαστική παρέμβαση στο φέροντα οργανισμό τους. Λόγω της ηλικίας των κτιρίων απαιτείται η επικαιροποίηση του φέροντα οργανισμού τους, καθώς η επιστήμη έχει κάνει άλματα σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Και εάν ο νέος Κανονισμός Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ) έρχεται να συνδράμει τον τεχνικό που θα αναλάβει τη διερεύνηση και αποτίμηση του κτηρίου, στο σκέλος εκείνο του προβλήματος που αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα.

Με τη δια νόμου θέσπιση του θεσμού της οριζόντιας ιδιοκτησίας το 1929, ουδείς προέβλεψε τον ιδιοκτησιακό λαβύρινθο που θα αναπτυσσόταν τις επόμενες δεκαετίες. Ενώ, λοιπόν, στατικά οι πολυώροφες κατασκευές είναι ενιαίες, ιδιοκτησιακά επιμερίζονται σε πολύ μεγάλο αριθμό συνιδιοκτητών. Η συνεννόηση των ιδιοκτητών είναι στις πλείστες των περιπτώσεων αδύνατη με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η απαιτούμενη συναίνεση για την ενίσχυση του φέροντα του κτιρίου, ο οποίος αποτελεί και το πιο ζωτικό κομμάτι αυτού!

Προκειμένου να αρθεί αυτό το αδιέξοδο, θα πρέπει η ίδια η πολιτεία να ενδιαφερθεί, ώστε να θεσμοθετήσει ελέγχους και μέτρα για την επίλυση του ιδιότυπου αυτού γόρδιου δεσμού. Συγκροτώντας μια βάση δεδομένων του κτιριακού δυναμικού της χώρας, διευκολύνεται αφενός η κατηγοριοποίηση των κτιρίων, αφετέρου καθίσταται δυνατός ο καθορισμός ελέγχων και επεμβάσεων με βάση την ηλικία των κτιρίων. Και αυτό δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα, τη στιγμή μάλιστα που έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την ενεργειακή αναβάθμιση αυτών. Τι να την κάνουμε όμως την σωστή και ομολογουμένως απαιτούμενη μόνωση ενός παλαιού κτιρίου, όταν σε ένα πιθανό μελλοντικό σεισμό καταστεί ακατάλληλο προς κατοίκηση ή ακόμα χειρότερα ένας σωρός από μπάζα;

Εναλλακτικά, πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε σοβαρά την αποσυμφόρηση του κέντρου από κτήρια γερασμένα και άδεια, ώστε να αποδοθεί ο κενός χώρος στην πόλη και τους κατοίκους της (βλέπε κίνηση στο facebook για το κτήριο που στέγαζε το Υπουργείο Παιδείας).






Followers