23 Jun 2010

Πολη-κατάστημα !


Αθήνα, μια πόλη-κατάστημα.
Αντικρίζοντας ξανά την επιγραφή σκέφτομαι ότι τελικά ίσως δεν είναι λάθος. Μέσα από την άγνοια της ορθογραφίας λέγεται μια μεγάλη αλήθεια. Δοσοληψίες, αγορές, πωλήσεις, αρπαχτές, προσφορές, το αφεντικό τρελάθηκε και ξεπουλάει όσο-όσο ή όσο γουστάρει. Η πόλη-σύμβολο του «Ελληνικού Ονείρου» που μεταπολεμικά έγινε πεδίον δόξης λαμπρής για εργολάβους και οικοπεδούχους είναι για πούλημα. Και δεν είναι ένα απλό μπακάλικο, είναι πολυκατάστημα. Ευκαιρίες για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια. Καθεστώς που δεν δημιουργήθηκε σε μια μέρα ούτε ερήμην των κατοίκων της, επήλυδων ή μη.

Όλοι έχουν έναν κακό λόγο να πουν και καμία πράξη ευθύνης να επιδείξουν.
Οι πελάτες παραπονιούνται για το υδροκέφαλο ον, αλλά δίνουν τον οβολόν τους για να ασελγήσουν πάνω του, κάνουν την παρανομία τους-έλα μωρέ ποιον θα πειράξει- θέλουν το σπιτάκι τους -τζάμπα και γρήγορα- αρχιτεκτονούν γιατί ως γνωστόν «τι ξέρει αυτός παραπάνω» και ούτω καθεξής.

Αλλαγή διεύθυνσης; Μπααα, κι ο άλλος καταστηματάρχης μια απ’ τα ίδια. Μεγαλόπνοες ανακοινώσεις, σπουδαία τσιτάτα, π(ρ)εζοδρομήσεις, προσωρινά σκουπισματάκια στο κέντρο, ωραία σχέδια, ιλουστρασιόν φωτορεαλιστικά και στην πράξη τίποτα.

Αλλαγή πελατών; χμμμ ίσως καλύτερα… Η νοοτροπία κολλάει σαν τη γλίτσα και θέλει χρόνια τρίψιμο να ξεκολλήσει. Ας ανακαινίσουμε αυτήν για αρχή και ίσως το κατάστημα αρχίζει να «πουλάει» ξανά.

Για κάτσε!  Την απόδειξη την κράτησα για του χρόνου;






Η ασπρόμαυρη φωτογραφία απο το λεύκωμα "Νεοκλασικά κτήρια της Αθήνας και του Πειραιά", του Στ. Σκοπελίτη, εκδόσεις Ολκός.

18 Jun 2010

Η πόλη πίσω απ'την πόλη

Με τα πόδια στο κέντρο. Ομόνοια, Αθηνάς, Ευριπίδου, πλατεία Κουμουνδούρου για Πειραιώς. Ξαφνικά το μάτι πέφτει στην Ψαρομηλίγκου. Μπαίνοντας παράλληλα στην Πειραιώς, πίσω από την κύρια οδό, βλέπεις πως ήταν οι γειτονιές κάποιες δεκαετίες πριν. Γειτονιές λαϊκές, όχι της μεγαλοαστικής ή της μεσοαστικής τάξης, κρυμμένες στα μετόπισθεν της Πειραιώς. Κτήρια του πρώιμου και του όψιμου κλασικισμού αλλά και κάποια του μεσοπολέμου, όλα μαζί, διακριτικά και ανθρώπινα. Κλείνοντας τα μάτια και με λίγη φαντασία, για να αποκαταστήσεις τα εγκατελειμένα εξ αυτών, βλέπεις την Αθηναϊκή γειτονιά του "τότε". Στην άλλη γωνία η έκπληξη! Πλήρως αποκατεστημένο νεοκλασικό, το οποίο στεγάζει κάποια υπηρεσία του Υπ.Πο.
Ε ρε γλέντια που θα γινόντουσαν αν οι "ιθύνοντες" είχαν λίγη φαντασία... Η Αθήνα θα ήταν αρχιτεκτονικό υπόδειγμα. Και όποιος μιλήσει για κρίση απλά υπεκφεύγει. Λύσεις υπάρχουν.

17 Jun 2010

Οικία Τσοποτού



Πειραιώς και Μενάνδρου. Κτίσθηκε το 1870, κατεδαφίστηκε το 1971.
 Στη θέση αυτού του υπέροχου κτηρίου-επηρεασμένου από το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη-βρίσκεται σήμερα μια πολυώροφη και αδιάφορη οικοδομή.
Απέναντι το κενό, ένας χώρος στάθμευσης, προερχόμενος από ένα άλλο κατεδαφισμένο νεοκλασικό. Απουσίες που περνούν απαρατήρητες στην Πειραιώς, καθώς οι μνήμες των κατοίκων δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχουν οι παλιοί κάτοικοι, βέβαια, οπότε πως να μεταγγισθούν οι μνήμες; Απομένουν μόνο παλιές φωτογραφίες και ο πίνακας του Εγγονόπουλου. Α! και μερικές σκόρπιες αναφορές στο σύννεφο του νετ...





Followers