Η πόλη πίσω απ'την πόλη

Με τα πόδια στο κέντρο. Ομόνοια, Αθηνάς, Ευριπίδου, πλατεία Κουμουνδούρου για Πειραιώς. Ξαφνικά το μάτι πέφτει στην Ψαρομηλίγκου. Μπαίνοντας παράλληλα στην Πειραιώς, πίσω από την κύρια οδό, βλέπεις πως ήταν οι γειτονιές κάποιες δεκαετίες πριν. Γειτονιές λαϊκές, όχι της μεγαλοαστικής ή της μεσοαστικής τάξης, κρυμμένες στα μετόπισθεν της Πειραιώς. Κτήρια του πρώιμου και του όψιμου κλασικισμού αλλά και κάποια του μεσοπολέμου, όλα μαζί, διακριτικά και ανθρώπινα. Κλείνοντας τα μάτια και με λίγη φαντασία, για να αποκαταστήσεις τα εγκατελειμένα εξ αυτών, βλέπεις την Αθηναϊκή γειτονιά του "τότε". Στην άλλη γωνία η έκπληξη! Πλήρως αποκατεστημένο νεοκλασικό, το οποίο στεγάζει κάποια υπηρεσία του Υπ.Πο.
Ε ρε γλέντια που θα γινόντουσαν αν οι "ιθύνοντες" είχαν λίγη φαντασία... Η Αθήνα θα ήταν αρχιτεκτονικό υπόδειγμα. Και όποιος μιλήσει για κρίση απλά υπεκφεύγει. Λύσεις υπάρχουν.